Derde week
20 mei 2018 - Bolgatanga, Ghana
Maandag waren de Canadezen waar ik over gehoord had ook op werk op de fysiotherapie afdeling. Het was leuk om ze te spreken en te ontmoeten. Het was wel erg druk en op werk ben ik ook nog een beetje zoekende wat en hoe ik dingen kan doen. Het was wel leuk om te horen hoe hun schoolsysteem werkt. Zij hebben 4 jaar een algemene opleiding (in hun geval kinesiology) en daarna 2 jaar een master. In die master kunnen ze oa fysiotherapie of ergotherapie kiezen. Ik leer cliënten ook al beetje voor beetje kennen en krijg het systeem door. Cliënten doen gewoon hun eigen oefeningen. Cliënten die zwaarder zijn aangedaan worden erbij geassisteerd en ze helpen ook bij masseren en het doorbewegen.
Ook heb ik gezellig gekletst met de fysiotherapeuten en leer ik ze al beter kennen.
's Middags heb ik even rustig aangedaan en daarna had ik een huisbezoek. Ik was al bij het jongetje op bezoek gegaan, maar ik ging nu alleen. Ik was bezorgd of ik de weg wel kon vinden, maar dat is helemaal gelukt. Ik was nog erg zoekende wat ik kon doen. Maar ik heb wel al wat met hem geoefend en een tijd met de vader gesproken. Het is hier al om 1845 donker dus dat is nog steeds wel even wennen dat het zo vroeg donker is.
Dinsdag is de dag dat kinderen met cerebrale parese van ongeveer 1 jaar komen. Het was op geven moment ook wel erg druk met die Canadezen in de oefenzaal haha. Ik ging met Sadiq een van de fysiotherapeuten mee naar de ward. Erg leuk om zijn kijk op dingen te horen. Het is hier dus allemaal heel erg hiërarchisch. Hij is kritisch en wil dingen verbeteren, maar het hoofd van de fysiotherapie afdeling beslist dus als hij het niet wil gebeurt het ook niet. Ze zijn ook allemaal heel leergierig en willen meer leren. Ze willen ook graag naar Nederland toe om daar meer te leren over fysiotherapie. Iets wat ik heel lastig vond is toen ze vroegen hoe duur een vliegticket is. Ik wil niet liegen maar ik weet dat het veel geld voor ze is dat ze vaak niet hebben. Dan wordt het wel duidelijk hoe goed we het hebben in Nederland en ondanks dat ik in Nederland een student ben, ik hier rijk ben omdat ik überhaupt een vliegticket heb kunnen kopen. Die momenten blijf ik lastig vinden als dat verschil duidelijk wordt.
Mensen voelen zich hier bij familie thuis. Als een van mijn nichtjes (zusjes over komen) helpen ze ook altijd mee met het huishouden. Even dweilen, vegen etc.
Iets wat ook heel typisch is is dat mensen hier ook heel makkelijk zeggen, jij bent wat dikker dan die. Hier vinden mensen dat helemaal niet erg, maar in Nederland is dat een beetje beledigend.
Ook een grappig moment was dat mijn zusje Lizzy gezegd had op haar school dat haar oom en ik haar met de auto op zouden halen van secundary school (ze was namelijk klaar), maar mijn gastvader wist niet dat het de bedoeling was dat ik mee zou gaan dus ging hij zonder haha.
Ik mocht vanavond ook mijn eigen eten klaarmaken (indomie noodles). Toen ik buiten kwam riep Malnema, "look solmia is maken Mellits" (solmia =witte). En vervolgens zij Nampana, "Anne only can cook indomie" hahahah, moest hier erg om lachen.
Op werk begin ik cliënten al beter te leren kennen en heb ook een hele aardige man gesproken die uit Duitsland kwam, dat blijf ik leuk vinden om het hier over dingen in Europa/Nederland te hebben.
's Avonds heb ik geholpen met koken. Ze koken in een speciale bak buiten waarin ze kolen doen en wat ze aan aanwapperen (ben de naam ervan vergeten). Mijn gastgezin maakt alleen speciale gerechten hierop (porridge, Mellits, banku) en de rest gewoon in de keuken. Maar sommige (armere gezinnen) koken alles erop. Ik heb geholpen met het aanwapperen van het vuur en het roeren, het was nog best zwaar en ik was er niet zo handig in haha. Ze klemmen de pan namelijk ook met klemmen op de grond en houden die met hun voeten tegen.
Ik begin me steeds meer thuis te voelen en vooral ook meer een band met mijn hostmoeder op te bouwen. Ik probeer altijd ook even te helpen met de afwas savonds. Veel momenten zijn erg leuk, maar er zijn ook mindere momenten of dat ik het even helemaal zat ben. Maar dat hoort erbij!
Iets wat ik ook nog wel erg lastig vind is mijn Engels. Ik kom er vaak wel uit, maar mijn woordenschat is toch wat beperkter en ik blijf het Ghanese Engels ook vaak lastig vinden om te verstaan.
Mijn zusje kwam laatst ook om 6 uur sochtends mijn kamer binnen lopen om even te vegen (ik lag nog in bed). Heel lief maar was wel even wennen haha, vooral omdat ze zomaar naar binnen loopt en niet klopt. Ze loopt soms ook zomaar binnen om even te douchen in mijn douchegedeelte. Dit is nog even wennen haha.
Woensdagavond heb ik met Maartje afgesproken, een Nederlandse vrijwilliger die hier al een tijdje zit. Super leuk om haar te ontmoeten en het over culturele verschillen te hebben.
Donderdag regende het. Als het hier regent begint het heel hard te waaien (te stormen) en te regenen. Het was door de regen ook extreem rustig op de fysiotherapie afdeling. We zijn naar de wards gegaan en heb een aantal patiënten doorbewogen (alle spieren bewegen). Ik was er na vandaag wel even klaar mee. Thuis ben ik gaan rondfietsen en kwam ik wat bekenden tegen. Het is leuk om de weg meer te ontdekken en rond te fietsen en dat deed me goed. Het verkeer is wel vrij druk, maar dat begint te wennen, ik heb extremer verkeer mee gemaakt haha.
Ik help de kids ook af en toe een beetje met huiswerk en met lezen. Vrijdag ging ik naar het next generation home. Ik heb gezien hoe iemand manden aan het vlechten was en het even geprobeerd maar dat was niet zo'n succes haha. Vandaag was veel wachten ook. Ik ging ook naar de special needs school. Vrijdag is speeldag. De kinderen namen djembes mee. Een paar speelden met de djembe het ritme en de rest van de kinderen gingen dansen. Heb er van genoten! Was zelf nog een beetje terughoudend met meedansen maar heb even kort meegedanst en het was vooral leuk om de kinderen te zien dansen en lol te zien hebben. Iets wat wel lastig is is dat mensen gelijk je nummer willen hebben. Een van de leraren wilde dat ook, maar ik wordt hier wel beter in om te zeggen als ik dat niet wil. Iets wat wel heel leuk was dat hij veel over de school had verteld en me wat gebarentaal had geleerd. Ik ken nu de eerste 6 letters van het alfabet en volgende keer oefenen we verder. Voor lunch haal ik meestal bij kleine lunchtentjes eten en eet het thuis op. Iets wat ook heel typisch is dat als mensen aan het eten zijn en jij zit er naast, dan zeggen ze vaak you are invited, dus dat je mee mag eten. Weer een van de super gastvrije dingen van Ghana! Smiddags heb ik nog met de kids op school gespeeld en met de staff wat gekletst. Ik begin steeds wat meer te wennen en mij thuis te voelen overal. Ik heb ook wat kleine stroopwafeltjes uitgedeeld en de kids laten proeven. Die vielen goed in de smaak haha.
Een typische Ghanese uitspraak die me ook opgevallen is, is small small (beetje bij beetje). Heel veel mensen gebruiken dat!
Ook heb ik gezellig gekletst met de fysiotherapeuten en leer ik ze al beter kennen.
's Middags heb ik even rustig aangedaan en daarna had ik een huisbezoek. Ik was al bij het jongetje op bezoek gegaan, maar ik ging nu alleen. Ik was bezorgd of ik de weg wel kon vinden, maar dat is helemaal gelukt. Ik was nog erg zoekende wat ik kon doen. Maar ik heb wel al wat met hem geoefend en een tijd met de vader gesproken. Het is hier al om 1845 donker dus dat is nog steeds wel even wennen dat het zo vroeg donker is.
Dinsdag is de dag dat kinderen met cerebrale parese van ongeveer 1 jaar komen. Het was op geven moment ook wel erg druk met die Canadezen in de oefenzaal haha. Ik ging met Sadiq een van de fysiotherapeuten mee naar de ward. Erg leuk om zijn kijk op dingen te horen. Het is hier dus allemaal heel erg hiërarchisch. Hij is kritisch en wil dingen verbeteren, maar het hoofd van de fysiotherapie afdeling beslist dus als hij het niet wil gebeurt het ook niet. Ze zijn ook allemaal heel leergierig en willen meer leren. Ze willen ook graag naar Nederland toe om daar meer te leren over fysiotherapie. Iets wat ik heel lastig vond is toen ze vroegen hoe duur een vliegticket is. Ik wil niet liegen maar ik weet dat het veel geld voor ze is dat ze vaak niet hebben. Dan wordt het wel duidelijk hoe goed we het hebben in Nederland en ondanks dat ik in Nederland een student ben, ik hier rijk ben omdat ik überhaupt een vliegticket heb kunnen kopen. Die momenten blijf ik lastig vinden als dat verschil duidelijk wordt.
Mensen voelen zich hier bij familie thuis. Als een van mijn nichtjes (zusjes over komen) helpen ze ook altijd mee met het huishouden. Even dweilen, vegen etc.
Iets wat ook heel typisch is is dat mensen hier ook heel makkelijk zeggen, jij bent wat dikker dan die. Hier vinden mensen dat helemaal niet erg, maar in Nederland is dat een beetje beledigend.
Ook een grappig moment was dat mijn zusje Lizzy gezegd had op haar school dat haar oom en ik haar met de auto op zouden halen van secundary school (ze was namelijk klaar), maar mijn gastvader wist niet dat het de bedoeling was dat ik mee zou gaan dus ging hij zonder haha.
Ik mocht vanavond ook mijn eigen eten klaarmaken (indomie noodles). Toen ik buiten kwam riep Malnema, "look solmia is maken Mellits" (solmia =witte). En vervolgens zij Nampana, "Anne only can cook indomie" hahahah, moest hier erg om lachen.
Op werk begin ik cliënten al beter te leren kennen en heb ook een hele aardige man gesproken die uit Duitsland kwam, dat blijf ik leuk vinden om het hier over dingen in Europa/Nederland te hebben.
's Avonds heb ik geholpen met koken. Ze koken in een speciale bak buiten waarin ze kolen doen en wat ze aan aanwapperen (ben de naam ervan vergeten). Mijn gastgezin maakt alleen speciale gerechten hierop (porridge, Mellits, banku) en de rest gewoon in de keuken. Maar sommige (armere gezinnen) koken alles erop. Ik heb geholpen met het aanwapperen van het vuur en het roeren, het was nog best zwaar en ik was er niet zo handig in haha. Ze klemmen de pan namelijk ook met klemmen op de grond en houden die met hun voeten tegen.
Ik begin me steeds meer thuis te voelen en vooral ook meer een band met mijn hostmoeder op te bouwen. Ik probeer altijd ook even te helpen met de afwas savonds. Veel momenten zijn erg leuk, maar er zijn ook mindere momenten of dat ik het even helemaal zat ben. Maar dat hoort erbij!
Iets wat ik ook nog wel erg lastig vind is mijn Engels. Ik kom er vaak wel uit, maar mijn woordenschat is toch wat beperkter en ik blijf het Ghanese Engels ook vaak lastig vinden om te verstaan.
Mijn zusje kwam laatst ook om 6 uur sochtends mijn kamer binnen lopen om even te vegen (ik lag nog in bed). Heel lief maar was wel even wennen haha, vooral omdat ze zomaar naar binnen loopt en niet klopt. Ze loopt soms ook zomaar binnen om even te douchen in mijn douchegedeelte. Dit is nog even wennen haha.
Woensdagavond heb ik met Maartje afgesproken, een Nederlandse vrijwilliger die hier al een tijdje zit. Super leuk om haar te ontmoeten en het over culturele verschillen te hebben.
Donderdag regende het. Als het hier regent begint het heel hard te waaien (te stormen) en te regenen. Het was door de regen ook extreem rustig op de fysiotherapie afdeling. We zijn naar de wards gegaan en heb een aantal patiënten doorbewogen (alle spieren bewegen). Ik was er na vandaag wel even klaar mee. Thuis ben ik gaan rondfietsen en kwam ik wat bekenden tegen. Het is leuk om de weg meer te ontdekken en rond te fietsen en dat deed me goed. Het verkeer is wel vrij druk, maar dat begint te wennen, ik heb extremer verkeer mee gemaakt haha.
Ik help de kids ook af en toe een beetje met huiswerk en met lezen. Vrijdag ging ik naar het next generation home. Ik heb gezien hoe iemand manden aan het vlechten was en het even geprobeerd maar dat was niet zo'n succes haha. Vandaag was veel wachten ook. Ik ging ook naar de special needs school. Vrijdag is speeldag. De kinderen namen djembes mee. Een paar speelden met de djembe het ritme en de rest van de kinderen gingen dansen. Heb er van genoten! Was zelf nog een beetje terughoudend met meedansen maar heb even kort meegedanst en het was vooral leuk om de kinderen te zien dansen en lol te zien hebben. Iets wat wel lastig is is dat mensen gelijk je nummer willen hebben. Een van de leraren wilde dat ook, maar ik wordt hier wel beter in om te zeggen als ik dat niet wil. Iets wat wel heel leuk was dat hij veel over de school had verteld en me wat gebarentaal had geleerd. Ik ken nu de eerste 6 letters van het alfabet en volgende keer oefenen we verder. Voor lunch haal ik meestal bij kleine lunchtentjes eten en eet het thuis op. Iets wat ook heel typisch is dat als mensen aan het eten zijn en jij zit er naast, dan zeggen ze vaak you are invited, dus dat je mee mag eten. Weer een van de super gastvrije dingen van Ghana! Smiddags heb ik nog met de kids op school gespeeld en met de staff wat gekletst. Ik begin steeds wat meer te wennen en mij thuis te voelen overal. Ik heb ook wat kleine stroopwafeltjes uitgedeeld en de kids laten proeven. Die vielen goed in de smaak haha.
Een typische Ghanese uitspraak die me ook opgevallen is, is small small (beetje bij beetje). Heel veel mensen gebruiken dat!
Je zit in het regenseizoen. Regent het vaak? Geeft het even wat afkoeling, ivm de hoge temperaturen?