Vierde week

Ik moest even mijn best doen om tijd vrij te maken voor het schrijven van alle ervaringen van de week. Maandag op werk werd ik niet helemaal lekker en moest ik sprintjes trekken naar de wc. Dat was geen doen op werk, dus ben ik wat eerder naar huis gegaan. Mijn hostvader ging met me mee naar de apotheek, hij zei, mijn dochter is ziek, hebben jullie een middeltje voor haar. Heel lief haha. 's Middags even geslapen en de rest van de dag rustig aan gedaan. Een nicht (sister) kwam langs voor werk en bleef een paar nachten slapen. Ze hadden zelfs een nacht buiten geslapen omdat het te warm binnen was (dat doen mensen hier wel vaker).
Dinsdag was ik nog niet helemaal lekker, dus ben ik een dagje thuis gebleven. Voelde me een beetje opgelaten, maar begon me alweer beter te voelen. Een beetje gelezen (was ik nog niet aan toe gekomen) en geslapen. Smiddags had ik een huisbezoek en daar ben ik toch weer naar toe gegaan. Een erg gastvrije familie en leuk om weer te oefenen met de jongen. Ook erg bijzonder om de dankbaarheid van de vader te merken en het enthousiasme van de jongen. Deze dagen was er ook een paar dagen geen stroom. Is toch even wennen als je savonds geen licht hebt (en het is al om 1900 donker).
Woensdag was ik weer naar werk. Erg leuk om weer aan de slag geweest te zijn! Ook leuk om de collega's en cliënten weer te zien. Ik was wel erg geschrokken van een kindje die er erg aan toe was en contracturen (vergroeiingen) in de knieën en handen had, vele open wonden waar je het bot zag en een vinger had die zwart was en ging afsterven. Vond dit echt wel heel heftig om te zien. Het is ook zonde, ze zouden eigenlijk bezoeken aan dorpjes en communities moeten organiseren, maar dat gebeurt momenteel niet.
Ik hou ervan om smiddags vaak even rond te fietsen in de stad, ik begin Bolga steeds beter te leren kennen.
Voor het avondeten hadden we laatst op de markt een keer koeienhuid gekocht, dat is een delicatesse hier. Ik kreeg dat laatst ook te eten. Dat was even slikken haha. Ik kreeg het gelukkig wel weg, maar met moeite. De tweede keer kreeg ik het weer en toen heb ik een stukje aan Bes (een van de kids) gegeven. Ik moet toch maar vragen of ze het mij niet meer wil geven.
Donderdag zou ik mee gaan met nurses on tour, ze hadden een programma. Dat was een hele beleving. Ayuma zou er rond 7 uur zijn, hij was er 7:15, had hem eigenlijk niet zo vroeg al verwacht haha. Ik wist niet zo goed wat ik kon verwachten. Eerst moesten we wat voorbereidingen doen. Ayuma mocht de truck van mijn hostvader lenen. We gingen eerst ergens langs om sleutels op te halen, dat was blijkbaar ook bij iemand van nurses on tour (ze zijn met zijn drieën). Daarna naar het kantoor om de netten mee te nemen en op het dak vast te binden. Daarna gingen we naar iemands huis waar we blijkbaar matrassen op gingen halen. Deze werden ook op het dak vastgebonden. Dit ging gepaard met veel wachten. Ik liet het ook allemaal maar over me heen komen haha. Er kwam ook nog iemand anders, Waap, een Ghanees die ook in Zwitserland woont, maar voor een paar maanden over was. Hierna nog een nurse (george) opgehaald en getankt. In de auto stond ik even doodsangsten uit, want hij reed vrij hard omdat we blijkbaar wat laat waren, hij had ook nog bijna een scooter aangereden. Hierna gingen we naar een guesthouse waar een groep Zwitserse studenten verbleef. Al hun bagage ging ook op het dak en ze gingen met zijn allen achterin. Het was nog een hele klus om alle bagage bovenop te krijgen haha. De Zwitserse studenten waren een groep van 4 mannen en een vrouw. Ze studeerden allemaal voor leerkracht. Ik dacht dat we hierna naar het dorp zouden gaan, maar we gingen toen eerst naar de school en daarna langs alle gastgezinnen om de bagage en de matrassen te droppen. Na een hele ochtend wachten en alles over me heen laten komen gingen we hierna eindelijk door naar het dorpje, waarvoor ik mee was gegaan haha. Het was een hobbelige weg en er was een stuk erg slecht begaanbaar. In het regenseizoen is de weg dan vaak ook niet begaanbaar. We moesten uitstappen en hij kreeg de jeep over het stuk kapotte zandweg heen. Om 12 uur kwamen we dan eindelijk aan in het dorpje. Onder een boom zat iedereen verzameld. We werden heel bijzonder ontvangen. Ze verwelkomden ons door voor ons te zingen. Dat was super bijzonder. Ook gingen ze voor ons dansen en vormden ze uiteindelijk een kring waar iedereen omstebeurt een dans in deed. Super leuk om te zien de Afrikaanse dans. Het is niet uit te leggen hoe ze hier dansen, maar anders dan thuis haha. Wij ontkwamen er ook niet aan haha. Omstebeurt moesten we ook een poging tot dansen doen haha, moet altijd even moed verzamelen om zo'n dansje te doen, maar was uiteindelijk super leuk haha. Hierna gaven een paar uitleg over de malaria, adhv een verhaal en gericht op het slapen onder muskietennetten. Daarop volgend was nog een toneelstukje, daarin demonstreerde we wat er kan gebeuren als je malaria krijgt (koorts, hoofdpijn, misselijk etc) en door onder een net te slapen kan je dat voorkomen. Ik moest hiervoor een zwangere vrouw spelen die gebeten werd door een mug, ziek werd en zelfs dood ging. En die daarna onder een net sliep en het overleefde. Zag er een beetje tegenop, maar we hadden uiteindelijk veel lol en de mensen moesten erg lachen. Bij zwangere vrouwen en kinderen is het ook extra gevaarlijk. Veel mensen wisten niet van het gevaar van malaria. Ook waarschuwden ze dat je echt medicatie nodig hebt (sommige mensen nemen ook lokale behandelingen) en dat je de kuur af moet maken. Bizar dat daar eigenlijk nog voor gewaarschuwd moet worden.
Hierna deelden we de netten uit en noteerden wie we er een gaven. Helaas waren de netten op, voordat iedereen gehad had. Opeens kwamen allemaal mensen opdagen en sommige hadden waarschijnlijk ook meerdere meegenomen, terwijl dat niet de bedoeling was.
Toen we terug waren gingen we wat bij Swappy eten, een restaurant waar ze ook westers eten hebben. Het was erg leuk om de Zwitsers beter te leren kennen. Het was alleen een beetje jammer dat mijn sandwich pas na een uur kwam, dacht dat dat makkelijk was maar blijkbaar toch niet.
Om 1800 nam ik een tuktuk naar huis, natuurlijk veel ste veel voor betaald. Ook een hele discussie met de tuktukdriver waarom ik mijn nummer niet wilde geven. Daarna zou ik met Maartje samen eten. Honger had ik niet door mijn late lunch, maar heb toch wat besteld en het was vooral heel gezellig en fijn om dingen met Maartje te kunnen bespreken, hoe we dingen ervaarde, hoe dingen gaan etc.
Vrijdag was een vakantiedag.' s middags ben ik met mijn hostmoeder gaan winkelen. Ik wilde namelijk graag een jurkje laten maken. Het blijft leuk om zo achterop de scooter te zitten. Op de markt verkochten ze allemaal verschillende stoffen. Ik was een beetje overvallen door alle keuzes en had keuzestress haha. Hierna gingen we naar een kleermaakster, waar ik tot het volgende dilemma kwam, welke modellen voor de jurkjes. Uiteindelijk mijn keuze kunnen maken haha, ben heel benieuwd naar het resultaat. 's Middags wilde ik wat inkopen doen en ging ik even langs bij het next generation home om een uurtje te spelen daar en de staff even te zien. Ik werd alleen wel een beetje priegelig van de kinderen merkte ik. De staff is heel lief en ze zijn nieuwschierig. Een van de staff vroeg of ik met hem wilde trouwen, ik maakte er een grapje van maar hij ging toen weer serieus verder. Dat was een beetje jammer haha. Hierna even rond gefietst en ging ik op jacht naar een korte broek tot de knie. Die heb ik gelukkig later ergens gevonden. Ik kwam Iddy nog tegen en ben nog bij Melcom (de supermarkt) langs geweest, na er 3 keer langs gefietst te zijn haha. Rahee (mijn hostmoeder) had zaterdag een begrafenis. Ik voelde me een beetje bezwaard om te vragen, maar ik heb gevraagd of ik een keer mee mocht en ik mocht morgen mee!
Een zus van Ben kwam een paar dagen over. Rahee vroeg of ik het okee vond dat ze bij mij op de kamer bleef slapen. Ik durfde niet echt nee te zeggen en uiteindelijk was het ook echt prima. Het verbaasde mezelf ook haha, het was alleen toch ook wel fijn toen ik weer alleen sliep haha.
Gelukkig heb ik een jurkje uit Nederland, zodat ik er ook een beetje netjes uit zag op de begrafenis. Ik ging weer bij Rahee achter op de scooter. Het was in een klein dorpje buiten Bolga. Het had die ochtend heel hard geregend en het stormde ook toen we op de scooter zaten. Rahee had ijs mee, dus we gingen zo snel mogelijk naar het huis. Ik heb geholpen met het in bakken scheppen van het eten (rijst met tomatenstew met vlees), de kerkdienst hebben we sochtends helaas gemist. Toen die afgelopen was kwam iedereen weer naar het huis. Daar waren ze bezig met het ritueel van de begrafenis (het was een christelijke begrafenis). En waren er verschillende lokale dansen te zijn. Wauw wat super gaaf om te zien. Er werd gedrumd/getrommeld en een groep lokale dansers dansten. Echt zo gaaf om die dans te zien! Er waren verschillende groepen. Er was ook een war dance, mannen bedekt met slierten dansten op een bepaalde manier. Om de dansers te motiveren drukten mensen geld op het voorhoofd van de dansers, als teken van waardering en stimulatie om door te gaan. Vervolgens gingen werd er getrommeld en gingen ook veel gasten dansen. Het was trouwens zo druk, er was een man of 200 die er rondliep! Iedereen kan zo goed dansen en erg leuk om te zien. Ik was niet helemaal lekker en moest even moed verzamelen. Een nichtje van de vriendin van Rahee leidde me ook de hele tijd rond op het terrein, wat erg fijn was. Op geven moment was een groep vrouwen op de binnenplaats aan het dansen. Ze stonden in een kring en liepen dansend rond. Nadat mensen meerdere malen aandrongen kon ik de moed verzamelen om ook mee te dansen. En dat was erg leuk. Vervolgens gingen we naar buiten en maakten we 3 rondjes om het huis (3 is een speciaal getal). Een paar vrouwen probeerden mij wat danspasjes te leren. Daarna gingen we weer dansen op de binnenplaats. Er wordt bij getrommeld of bij gezongen en geklapt en omstebeurt gaat er iemand in het midden van de kring staan om wat dansmoves te laten zien. Ik kwam er ook niet onderuit haha, heb een poging gedaan om wat Afrikaanse dansmoves te doen maar het leek meer op een soort hakken haha. Maar had zelf net zoveel plezier als de rest haha. Het was geweldig om te zien en iedereen los te zien gaan en te zien lachen na een dans. Ik heb opgeven moment ook nog met een groep vrouwen van de kerk mee gedanst. Die gingen ook helemaal los. Ik heb nog een dansje gedaan en toen kreeg ik zelfs geld (het lokale geld is hier de cedi) op mijn hoofd geplakt (als teken van waardering) . Hilarisch was dat! Ik werd veel aangesproken door mensen, maar het fijne vond ik ook door mee te dansen ik me meer een voelde, ipv de solmia. Maar wauw, wat een geweldige ervaring die begrafenis! Toen ik terug was kwam George langs (van het nurses on tour programma), een super aardig iemand. We hebben even wat gedronken bij een tentje in de buurt en hij was de eerste die het okee vond dat ik betaalde haha. 's Avonds een beetje met de kinderen gespeeld en heb ik nog wat foto's laten zien. Het was echt weer een bijzondere dag waar ik intens van genoten heb.
Zondag kwam Sadiq (van Nurses on tour opeens langs). Via zijn werk had hij een jongen gezien met een beperking waar ik op huisbezoek zou kunnen. Bij de vader langs geweest en de jongen bezocht en geoefend op de weg. Hierna ging ik zwemmen met Maartje, Daniela (uit Duitsland) en Sophie bij Akayet, een super luxe hotel waar ook een zwembad bij is. Super gezellig en relaxt zo'n dagje. Het was leuk om Daniela te ontmoeten en Sophie weer te zien na het introductieweekend. En wat heerlijk om te zwemmen en een duik te nemen. Bij het weggaan vergat ik alleen te betalen oeps, gelukkig bedacht ik het nog op tijd. Rahee laat mij af en toe een smoothie maken. Leuk om zo een beetje mee te helpen.

Ik begin me ook steeds meer thuis te voelen in het gastgezin. Ik ben meer op mijn gemak en ga mijn eigen gang. Ik begin meer een band met de familie op te bouwen en ben minder zoekende. Het begint ook steeds meer te wennen als familieleden zomaar mijn kamer inlopen. In het begin voelde ik me hier een beetje ongemakkelijk bij, maar nu helemaal niet meer. Die openheid vind ik ergens eigenlijk ook wel weer fijn. En ik kan geheel mijn eigen gang gaan.
Ik begin ook meer te wennen aan het bellen. Mensen zijn hier heel erg gewend om vaak iemand te bellen en om te checken hoe het met iemand gaat.
Twee woorden die ze hier echt heel vaak gebruiken is small small, go and come (ik ga en kom), how (hoe gaat het, moest hier echt even aan wennen), en collect (pak aan). Iets wat je mensen ook heel vaak hoort zeggen is I'll beat you. Het is hurt meer gebruikelijker om kinderen een corrigerende tik te geven. Het wordt vaak in de context gebruikt, nu even luisteren of ik ga je slaan. Kinderen zeggen dat ook vaak tegen elkaar I'll beat you en slaan ook wel eens echt. Dat blijft vaak toch nog gek om te horen en wennen. Niet alleen de ouders zeggen het maar ook andere familieleden tegen hun of andere kinderen.
Iets wat hier ook meer gebruikelijk is, is dat vrouwen midden in de fysiotherapiezaal, borstvoeding gaan geven. Op straat of als je bij mensen bent zie je dat ook dat vrouwen even borstvoeding geven als ze bij iemand zijn of in de bus. Dit was ook wel even gek om in het begin te zien.