Weekend in Bolgatanga

Ik was zaterdag een beetje zoekende wat ik kon doen. Ik merk dat ik nog niet helemaal de rust gevonden heb en ook nog een beetje moet wennen aan het niets doen en het Ghanese tempo. Ik wil me ook niet de hele tijd terugtrekken dus ik probeer er zoveel mogelijk bij te zitten. Ik blijf af en toe wel een beetje in de war met alle familieleden, er was weer een ander familielid in huis (lizzy een van de zussen van Ben) . 's Ochtends mijn kamer opgeruimd. Lydia (de zus van Ben) was buiten aan het wassen. Ik ben er bij gaan zitten met mijn was om te vragen hoe het moet om op de Ghanese manier te wassen. Lizzy vroeg eerst of ik niet in de wasmachine wilde wassen, en daarna of ze de was voor mij moest doen. Ik bleef volhouden dat ik het zelf wilde doen maar ze is me halverwege maar gaan helpen, super lief. Ze zepen hier het kledingstuk helemaal in en wrijven dan goed over elkaar. Het is wel een werkje maar vond het eigenlijk wel leuk om te doen! Mijn familie had een begrafenis. Eind ochtend kwam een neefje of achterneef langs, Victor. Hij zei dat hij me een dagje weg wilde meenemen. Ik twijfelde eerst een beetje maar mijn gastmoeder zei dat ik dat moest doen. Hij was er rond 1100, hij zei dat hij straks terug zou komen. Dat werd uiteindelijk 1300 uur. Ik heb een beetje gechilld buiten en gepuzzeld met de kids en Patience (de zus van Ben mijn gastvader) heeft me uitgelegd hoe het schoolsysteem hier in elkaar zit. Toen Victor er was moest hij eerst nog langs werk, hij is elektricien. Ik heb er 2 uur zitten wachten, eerst moest nog wat gemaakt worden, toen was zijn scooter weg omdat hij die had uitgeleend en diegene nog niet terug was en daarna moest hij weer nog wat maken en moest hij de baas spreken. Uiteindelijk was het 1530 toen we vertrokken. Heel typisch haha. Ik ging weer achterop de scooter. We gingen naar een huis waar wat stoelen buiten stonden. Daar verkocht een vrouwtje zelfgemaakte Pito. Pito is een lokale drank die drink je uit een halve kalebash. Ik had dit keer de alcoholische versie, die was vrij zuur. Ze liet ook zien hoe ze het maakte, leuk om te zien! Daarna nog langs een meer met een dam gegaan om te zien heerlijk om even de frisse lucht te voelen en nog even een lokale dans gezien (er was een begrafenis geweest en dan dansen ze allemaal daarna). Hij kende daar ook iemand dus daar gingen we ook even langs. Iemand onderweg maakte ook de opmerking over her verschil tussen onze huidskleur, ik douche niet zo vaak. Moest hier wel om lachen haha. Ik merk dat ik nog wel een beetje met het Ghanese Engels struggle en ook met mijn eigen Engels. Was een leuk dagje zo, Victor is een aardig iemand en ik was heel blij dat ik al op pad kon. Vandaag was er overdag geen stroom, dus toen we terugkwamen was het pikdonker. Gelukkig ging de stroom later aan. Ik heb namelijk een fan in mijn kamer en anders is het echt niet uit te houden. Ik merk dat ik echt geluk heb met mijn gastgezin, stroom en licht zijn toch wel heel erg fijn om te hebben. Ik merk ook dat ze open minded zijn en al vrijwilligers gewend zijn. Vooral mijn gezin heeft een best luxe huis. Ze hebben zelfs een keuken, gas een gootsteen en soms stromend water (meestal niet), maar ze hebben buiten een grote tank met water staan. Mijn gastvader is meubelmaker en mijn gastmoeder is lerares.
De zondagochtend ging ik mee naar de kerk met Rahee (mijn gastmoeder) . Ik bedacht me gelukkig nog op het laatste moment om toch mijn jurk aan te doen. Gelukkig want iedereen was in zijn mooiste kleding. De vrouwen in kleurrijke Afrikaans jurken van hele kleurrijke stoffen en de mannen in een soort shirt wat onder een beetje wijd uitloopt (kan het even niet zo goed uitleggen haha) . De dienst was in Frafra, de lokale taal. Dus ik verstond er niks van, maar het was leuk om al dat gezang en gedans te zien! Er was namelijk ook een gospelkoor en er werd veel gezongen. Victor zou me vandaag ook weer op een dagje meenemen. Aangezien hij gister ook zo laat was had ik hem niet vroeg verwacht. Ik ging daarom maar even oefenen om de route naar het ziekenhuis te vinden op de fiets. Heen moest ik toch Google maps gebruiken om er te komen maar terug vond ik dezelfde route over het zandpad terug! Victor stond blijkbaar voor de deur net toen ik er niet was. Hij zou later terugkomen en zei toen opeens dat hij nog werk had, maar snel zou komen. Uiteindelijk was hij er pas om 1700 uur! Om 1600 was ik zo gefrustreerd dat ik maar ben gaan fietsen en zei dat hij moest bellen als hij klaar was. Om 1700 moest hij eerst weer langs werk, waar ik vervolgens weer ruim een half uur gewacht heb... Een leerzame les voor de volgende keer, dan moet ik proberen om concretere afspraken te maken en ook gewoon meer wennen aan het wachten haha. We hebben uiteindelijk op dezelfde plek weer alcoholvrije Pito gedronken. Die is heel zoet en een stuk lekkerder!